EPIDEMIA INSULINOOPORNOŚCI

Insulinooporność to plaga naszych czasów. Dotyka coraz młodszych osób i jest przyczyną poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak otyłość, cukrzyca, zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, ale także udaru mózgu czy PCOS. Szacuje się, że nawet 24-50% osób dorosłych w krajach wysoko rozwiniętych może chorować na insulinooporność.

Oporność na insulinę

Insulinooporność to połączenie dwóch słów: „insulina” i „oporność”. Tworzą one razem coś opornego na insulinę - w przypadku organizmu człowieka to coś, to komórki i tkanki. 

Na początek kilka definicji: 

→ Insulinooporność to „zaburzenie homeostazy glukozy, polegające na zmniejszonej wrażliwości tkanek docelowych na działanie insuliny pomimo prawidłowego lub podwyższonego stężenia insuliny w surowicy krwi." 

→ Insulina to hormon, który jest syntetyzowany w naszym organizmie przez komórki beta trzustki. Jego główną funkcją jest udostępnienie cukru do wnętrza komórek naszego ciała. 

→ Receptory insulinowe to receptory obecne na powierzchni błony komórek ludzkiego organizmu. Najwięcej spotyka się ich na powierzchni adipocytów czyli komórek tłuszczowych, komórek mięśniowych oraz komórek mięśni poprzecznie prążkowanych, które budują między innymi serce czy mięśnie. 

Jak to wszystko działa?

W prawidłowym stanie, po tym jak zjemy posiłek i podniesie się poziom glukozy we krwi, podnosi się też poziom insuliny. Insulina jest kluczem, który „otwiera zamek” i daje dostęp do komórek. Zamkiem są właśnie receptory insulinowe, które znajdują się w błonie komórkowej. Prościej mówiąc: insulina po przyłączeniu się do receptora insulinowego umożliwia glukozie krążącej we krwi, wniknięcie do wnętrza komórek.

Hiperglikemia vs. hiperinsulinemia 

W przypadku osoby chorej na insulinooporność komórki organizmu stają się mniej wrażliwe (czyli OPORNE) na działanie insuliny i glukoza nie ma szans na dostanie się do środka komórki, przez co jej nadmiar krąży we krwi. Zbyt wysoki poziom glukozy (czyli HIPERGLIKEMIA) nie jest normalnym stanem. Nasz organizm słuchając sam siebie, chce jak najlepiej. Z tego powodu trzustka rozpoczyna produkcje jeszcze większej ilości insuliny. Po pewnym czasie dochodzi do uszkodzenia komórek trzustki - ich przerostu lub obumierania. W tym momencie dodatkowo utrzymuje się wysoki poziom insuliny czyli hiperinsulinemia. Komórki są coraz bardziej oporne na działanie insuliny i historia zaczyna się od nowa.

Co wyróżnia się wśród przyczyn insulinooporności? W środowisku naukowym mówi się, że jej rozwój może nawet w 80% zależeć od czynników genetycznych. Wśród innych powodów znaczenie ma zwiększenie kaloryczności diety oraz ograniczenie aktywności fizycznej, co doprowadza do nadmiernego przyrostu masy ciała. 

Insulinooporność to stan, którego nie należy bagatelizować, ponieważ jej konsekwencje mogą być dużo bardziej poważne. Jeśli po pełnej diagnostyce obejmującej sprawdzenie poziomu insuliny i glukozy na czczo, krzywej cukrowej i krzywej insulinowej oraz po sprawdzeniu wskaźnika HOMA-IR wszystkie wyniki Pacjenta wskazują na insulinooporność, koniecznie należy zadbać o jego dietę! Zdrowa dieta oparta na nieprzetworzonej żywności w połączeniu z regularną aktywnością fizyczną jest niezbędna, aby powrócić do zdrowia.