DIETA 5:2

Nazywana jest również przerywaną głodówką. Założenia tej diety są proste: przez 5 dni jesz co chcesz, a dwa dni nie dojadasz i spożywasz 500-600 kcal w ciągu dnia.

Autorem diety jest dr Michael Mosley, dziennikarz, lekarz i pracownik naukowy BBC. Zgodnie z jego założeniami przez dwa dni w tygodniu kalorie obniża się do kwoty 500 kcal w przypadku kobiet i 600 kcal w przypadku mężczyzn. Średnie szacunki pokazują, że utrata kilogramów wynosi około 5 kg w ciągu 10 tygodni. Autor jednak przestrzega przed uważnym komponowaniem posiłków w ciągu 2 postnych dni. Powinny mieć one niski IG i być bogate w białko. Głównym zamysłem diety 5:2 jest poczucie, że jedynie 2 dni musimy się ograniczać, a przez resztę czasu zachowujemy komfort psychiczny, dzięki czemu nie popadniemy w obsesję na punkcie jedzenia.

Zalety
Przede wszystkim dieta 5:2 powoduje utratę wagi. Jest łatwa w stosowaniu, a większość produktów jest dostępna w polskich sklepach. Przez 5 dni pacjent nie podlega żadnym ograniczeniom żywieniowym, a jedynie 2 dni w tygodniu wymagają stosowania dość restrykcyjnej diety.

Wady
Spożywanie nadmiernej ilości pokarmów w ciągu 5 dni niweczy stosowanie dwudniowych restrykcji. Dieta 500 – 600 kcal w ciągu 2 następnych dni powoduje utratę zapasów glikogenu, jednocześnie prowadząc do utraty wody z organizmu. Dieta nie mówi nic o aktywności fizycznej, a głodzenie doprowadza do kwasicy metabolicznej. Odżywanie 5:2 nasila procesy miażdżycowe poprzez niski podaż witamin z grupy B, co sprzyja wzrostowi poziomu homocysteiny. Naprzemienne: czas głodówki i nadmiernego spożycia kalorii powoduje rozregulowanie układu pokarmowego. Prowadzi to do zaburzeń metabolicznych i odkładania tkanki tłuszczowej w organizmie. Wiele autorytetów z dziedziny dietetyki uważa, że utrata kilogramów w wyniku stosowania 5 dni jedzenia i 2 dni niejedzenia powoduje głównie ubytek wody, a nie tłuszczu z organizmu człowieka oraz prowadzi do wielu niedoborów składników mineralnych i witamin. Dieta 5:2 niewskazana jest dla młodych osób, kobiet w ciąży, cukrzyków, chorych na bulimie i anoreksję.